C Y T A D E L A

Koszał · Dołączył: 21 Sty 2005 Posty: 49 Skąd: TARGÓWEK

Przepraszam za śmiałosc. Czy w WP II RP był

przewidziany etat strzelca wyborowego.Bo moze powinienem o tym wiedziec a nie wiem!

fiku · Dołączył: 25 Sty 2005 Posty: 272 Skąd: Kielce

Etat to nie wiem ale na pewno tacy byli. Nawet chyba byli

jakoś znakowani (sznury albo coś takiego). Ale na pewno nie posiadali karabinów z lunetami tylko zwykłe karabiny. Podobo we

wrześniu to w wielu przypadkach właśnie im dano UR-y.

przemi74

Byli strzelcy dobrzy, bardzo dobrzy i wyborowi. Nosili

specjalne sznury z chwastami (wyborowy mial 3). Byly tez odznaki strzelcow wyborowych.
Polskich lunet wyprodukowano okolo

150 sztuk.
Strzelcy wyborowi mieli prawo zwalczac cele na wieksze odleglosci niz zwykli strzelcy. Oprocz tego wszystkiego

czesc naszych karabinow i karabinkow byla przestrzeliwana na skupienie oraz celnosc i otrzymywala stosowna punce w postaci

malego orla o wielkosci 5 mm na lozu karabinu.

Pietyczny

Na początku lat trzydziestych rozpoczęto badania i próby nad

kb zaopatrzonymi w celowniki optyczne. Po raz pierwszy sprawę podniesiono 19.12.1928r. na konferencji do spraw organizacji

piechoty, zaproponowano wówczas wyposażenie w kbk z lunetą jednego żołnierza w każdej drużynie piechoty.
Konkretne prace

nad celownikami optycznymi do kb rozpoczęto na polecenie szefa Departamentu Uzbrojenia MSWojsk. z 15.04.1931r.
Pierwsza

faza badań trwała od maja 1931r. do marca 1932r. Do prób tych PZO dostarczyło 2 celowniki: krótki, który wkrótce odrzucono i

długi. Zostały one osadzone bocznie na kbk wz. 1929. W wyniku strzelań odbytych w październiku 1931r. PZO opracowano nowy,

poprawiony celownik.
Po jego wykonaniu przeprowadzono próby porównawcze z celownikiem optycznym produkcji niemieckiej.

Wykazały one wyższość polskiej konstrukcji pod względem martwych ruchów siatki. Masa tego celownika wynosiła 646 g,

powiększenie było czterokrotne, a pole widzenia 100 tysięcznych (6°). Pierwotny model posiadał okular regulowany, jednak z

powodu możliwości zanieczyszczenia i zawilgocenia, przy małych korzyściach samej regulacji, zlikwidowano to w drugim modelu.

Celownik ten posiadał pole widzenia w kształcie koła, na którego średnicy znajdowała się pozioma stała kreska z przerwą, w

której umieszczono od dołu ruchomy wskaźnik w kształcie zakończonego pręcika. Ruch wskaźnika był przekazywany z zewnątrz od

ruchomej tarczy ze skalą odległości. Skala celownika miała nastawy od 400 do 1100 m i został na żądanie Pracowni Broni

Małokalibrowej w Rembertowie dostosowany do celownika kbk wz. 1929. W drugim typie skala obejmowała odległość od 300 do 1150

m z podziałką co 50 m. W celowniku tym poprawki kierunkowe regulowano za pomocą śruby.
Celownik nie posiadała osłony

obiektywu, który był schowany w głąb korpusu na głębokość 1 cm. Nasada na kbk składała się z 2 czopów, z których przedni, w

kształcie kulistego stożka z zębem, zaczepiał się w otworze przedniej konsolki na obsadzie kbk i przy obrocie na dół opierał

się o ściany otworu konsolki. Ruch boczny lunety uniemożliwiały dwa boczne występy konsolki cisnące na spodarkę przedniego

pierścienia lunety. Czop tylny miał kształt prostokątnego zęba z wycięciem na rygiel tylnej konsolki umocowanej na mostku

kbk. Po założeniu zęba tylnego puszczał naciskany poprzednio rygiel, który wykonywał obrót, wchodząc z wycięcia zęba tylnego

pierścienia celownika. W praktyce ten sposób zamocowania okazał się zupełnie dobry. Położenie siatki regulowano za pomocą

tarczki ze skalą celownika. Regulacja ogniskowej odbywała się przez poruszanie zasuwki unieruchamianej przez śrubę.

Zakładanie i zdejmowanie lunety było dogodne i trwało 10 - 15s.
Strzelania porównawcze na celność, na odległość 100 m

wykazały, że zarówno celownik PZO, jak i niemiecki, dawały większy rozrzut niż przy strzelaniu bez przyrządów optycznych.

Jednocześnie jednak podczas strzelań na większe odległości - 400 i 600 m - celownik polskiej konstrukcji okazał się

celniejszy od niemieckiego.
23.03.1932r. szef Departamentu Uzbrojenia zwołał w IBMU konferencję w sprawie przydatności

celownika PZO. Stwierdzono na niej, że polska konstrukcja nadaje się do praktycznego zastosowania w oddziałach w celu

przeprowadzenia szerokich studiów i wypracowania własnej doktryny użycia strzelców wyborowych w walce. Postulowane zmiany

uznano za drugorzędne.
Do lutego 1933r. zamówiono łącznie w PZO 92 celowniki optyczne do kbk w cenie po 400 zł. W

1933r., w celu poprawienia celności kb wyborowego na większą odległość, prowadzono także próby z kb wz. 1898 wyposażonym w

celownik optyczny.
W styczniu 1934r. odbyła się w IBMU konferencja pod przewodnictwem ppłk. inż. T. Felsztyna w sprawie

dotychczasowych wyników prób. W wyniku analizy ustalono, iż ze 120 zamówionych już w PZO celowników tylko 20 wykona się bez

żadnych zmian, natychmiast 50 proponowano wykonać z muszką ostrą i dalszych 50 z muszką płaską. Ponadto, delegat Departamentu

Piechoty wyraził życzenie, aby 100 celowników zostało zamontowanych na kb poosiowo. Jednak, wobec niemożności wykonania tego

w szybkim terminie odstąpił od zamiaru. Stwierdzono też, że obecny typ celownika nie odpowiada potrzebom bojowym, głównie z

powodu osadzenia i że będzie służył tylko do szkolenia. Na konferencji tej ustalono również, iż kb do celownika optycznego

powinien być bronią specjalną, jednak jak najmniej odbiegającą konstrukcyjnie od zwykłego kb piechoty i ładowaną od spodu

magazynkiem pięcio lub dziesięcionabojowym. Zwrócono także uwagę na możliwość pogrubienia lufy w celu poprawienia celności,

z tym że masa kb wyborowego nie mogła być większa niż 250 g od masy typowego kb.
W maju 1934r. pierwszy egzemplarz

celownika osadzonego poosiowo poddano próbom. Pod względem konstrukcyjnym nowy celownik nie różnił się od poprzedniego.

Mimo pozytywnych wyników badań, Departament Piechoty nie był nimi w pełni usatysfakcjonowany i wysunął w listopadzie

1934r. nowe żądania dotyczące lunet celowniczych. Domagał się: osadzenia osiowego; czterokrotnego powiększenia; pola widzenia

6° (105 tysięcznych), skali odległości od 100 do 1200m, regulatora ostrości, urządzenia do poprawki na wiatr, odległości od

oka strzelca do szczeliny celownika właściwego 36cm, gumowej, stożkowatej osłony oka na okularze, dopasowania celownika z kb

w taki sposób, aby po kilkakrotnym złożeniu i strzelaniu nie dawała większego błędu niż 1 tysięczna; wygiętej skośnie do tyłu

rączki zamka kb jak w angielskim kb wz. 1914 (aby przy przeładowaniu broni strzelec nie uderzał kciukiem w kadłub lunety).

Mimo nowych żądań, Departament Piechoty chciał wprowadzić zbadany już typ do wyposażenia WP jako przejściowy. Stanowisko

to spotkało się ze zdecydowanym sprzeciwem szefa Departamentu Uzbrojenia, który stwierdził, że wprowadzenie do uzbrojenia

przejściowego typu celownika byłoby szkodliwe zarówno pod względem zaopatrzeniowym, jak i budżetowym. W związku z tym

stanowiskiem nie doszło do produkcji przebadanego już sprzętu i przystąpiono w PZO do opracowania nowego typu celownika

zgodnie z wymaganiami Departamentu Piechoty. Jednocześnie postanowiono wybrać, przygotować i przeszkolić żołnierzy do roli

strzelców wyborowych. W tym celu rozesłano do dnia 31.12.1934r. do jednostek piechoty 1131 kb i kbk wybranych w toku

produkcji, a wyróżniających się celnością i określonych jako wyborowe. Zadecydowano jednocześnie, że po podjęciu produkcji

celowników optycznych, drugim rodzajem wojsk, który otrzyma kb i kbk wyborowe, będzie kawaleria. Miała ona otrzymać 420 szt.

tej broni, tj. po 10 na pułk kawalerii oraz 20 dla CWKaw.
Na początku 1935r. wykonano w PZO nowy model celownika

optycznego, zgodnie z ostatnimi wymaganiami Departamentu Piechoty, który przeszedł próby z dobrym wynikiem. W związku z tą

informacją, na posiedzeniu Komitetu ds. Uzbrojenia i Sprzętu 1.08.1935r. polecono przedstawić nowy typ celownika do oceny.

Nastąpiło to 12.12.1935r. Po zapoznaniu się z materiałem KSUS uznał za wskazane posiadanie opracowanego typu celownika

optycznego, określonego jako wz. 1935. Ze względu jednak na "stosunkowo niewielką pilność zagadnienia i ze względów

budżetowych" Komitet sprzeciwił się natychmiastowemu jego wprowadzeniu do uzbrojenia WP. Ponadto, KSUS uznał tą konstrukcję

za zbyt skomplikowaną, co miało stawiać pod znakiem zapytania jej praktyczne użycie w warunkach polowych. Za zbędny uznano

mechanizm poprawek na wiatr oraz nastawy celownika do 1150 m, uznając, że wystarczy podziałka do 600 m. W związku z tym KSUS

zalecił dalsze studia nad tańszymi i prostszymi typami celowników optycznych do kb. Mimo tej uchwały Komitet zalecił

wykonanie do marca 1937r. 10 celowników wz. 1935, z którymi zamierzano przeprowadzić wszechstronne próby w CWPiech.
Nie

wiadomo niestety, czy lunety te zostały wykonane, ale z serii 124 szt. były niejednokrotnie udostępniane oddziałom do

szkolenia. Między innymi w 1935r. 20 lunet i 26 kb wz. 1898 wyborowych było używanych w oddziałach KOP. Także w 1938r. 6

lunet było w różnych oddziałach.

Karabiny wyborowe z celownikami optycznymi były uwzględniane jako broń mająca wejść

do wyposażenia WP do chwili wybuchu wojny. W opracowaniu na temat wojennych potrzeb piechoty, z listopada 1938r.,

uwzględniono w drużynach piechoty strzelców wyborowych. Postulowano jednak wyposażenie ich nie w kb powtarzalne, ale

samopowtarzalne.
1.04.1937r. w magazynach i jednostkach znajdowało się 347 kb wyborowych z podstawami do lunet. Z tego

100 szt. były to kb produkcji polskiej i 247 produkcji niemieckiej. Jeżeli chodzi o celowniki optyczne, to 1.07.1938 r. było

ich 116, z czego 110 znajdowało się dyspozycyjnej rezerwie bieżącej MSWojsk., w Głównej Składnicy Uzbrojenia nr

1.

Tyle wiem na ten temat. Kiedyś dostałem mailem to zestawienie, gdy w pomrokach dziejów naszej rekonstrukcji

interesowałem się możliwością takiego "etatu". Niestetyt, nie pamiętam od kogo. :mruga:

Chętnie bym widział ten artykuł

opublikowany na naszej stronie, ale niechciał bym naruszać czyichś praw autorskich... :oops:

Koszał · Dołączył: 21 Sty 2005 Posty: 49 Skąd: TARGÓWEK

Pieteczny wyjaśniłeś tą magisrerką sprawe!
Brązowa odznaka

strzelecka przeszła mi przez ręce zostały mi jeszcze papiery.(bodqajze Rokitno 1935)
Teraz mogę się kłucić prywatnie z

przyjacielem laikiem.

Cred

Dosc ciekawa spraw, tak sie zastanawiam czy sa jakies "papiery" na polskie przyrzady optyczne, czy dalo by sie taka lunete polska odrestaurowac, wykonac kopie.

Mozna by sprobowac zrobic etat Strzelca Wyborowego, jakos to lepiej brzmi niz snajper, tak Polsko

kamil zydleski

pany w piechocie był wyborowy i to czasami nawet 6 jak ktos chce papiery na rekonst. polskiej lunety do kb to na mejla wysle oczywiscie skany reprintów
co do 39 to we wrzesniu np w armi lublin bylo 10 wyborowych z tego 6 wyposarzonych w mauzera z lunetą ,jak ktos chce to tez na mejla wysle zdjecie takiego cacka

a co do kopi to ja juz mam czesci teraz tyko chce zlozyc go w calosc i zanozyc do mauzera i bedzie gotowe

a co do odznaczen strzelców wyborowych to nie do konca tak jak mówicie strzelec db,bdb,i wyborowy to jak teraz nadawane bylo za strzelania w jednostkach i na manewrach a etet to jeszcze inna rzecz strrzelec wyborowy jako taki nie isniał w 39 dopiero w armi berlinga powstal taki etat a nasi strzelcy wyborowi poprostu to zwykli strzelcy tylko wyposarzeni w kb z luneta lub w ura

michał ł

piszesz że byli strzelcy wyborowi, a potem że nie było...

Po pierwsze nie mylmy pojęć - to co dzisiaj znamy jako strzelec wyborowy przed wojną było zupełnie czym innym. Właśnie byli to strzelcy, którzy strzelali lepiej niż inni, własnie na ćwiczeniach i manewrach..

Piotr

w 1926 roku wprowadzono odznakę strzelecką w pstaci sznurów naramiennych. Była to nagroda dla strzelców celnych i wyborowych. Był to czerwony wełniany sznur długosci okolo 45 cm, czesciowo pleciony. Dla strzelca celnego z jednym chwascikiem a z dwoma chwascikami dla wyborowego. Noszony był na lewym ramieniu kurtki.
W 1931 roku zmieniono zasady i sznur czerwony z jednym chwascikiem przysługiwał strzelcowi dobremu z dwoma strzelcowi bardzo dobremu a z trzema wyborowemu.
Były też sznury granatowo-żółte opatrzone granatowym chwascikiem.
Z jednym chwascikiem były nadawane strzelcom mistrzowskiej kompanii pułku a z dwoma chwascikami mistrzowskiej kompanii dywizji.

W etacie druzyny lub plutonu nie było etatowego strzelca wyborowego.
Strzelcami dobrymi, bardzo dobrymi i wyborowymi byli strzelcy osiagajacy najlepsze wyniki na zawodach strzeleckich pułku i dywizji.
Co do wykorzystania masuerów z lunetami były to podobno bardzo nieliczne wyjatki.
W ostatnim lub przedostatnim czasopismie "Wojna" był ciekawy artykuł na ten temat.
Kamil jak zechce Ci sie to wyslij mi zdjecia tej lunety bo bardzo jej ciekaw.

kamil zydleski

wyslalem zdjecia

co do kb z lunetą to bylo tak :
Na początku lat trzydziestych rozpoczęto badania i próby nad kb zaopatrzonymi w celowniki optyczne. Po raz pierwszy sprawę podniesiono 19.12.1928r. na konferencji do spraw organizacji piechoty, zaproponowano wówczas wyposażenie w kbk z lunetą jednego żołnierza w każdej drużynie piechoty. Konkretne prace nad celownikami optycznymi do kb rozpoczęto na polecenie szefa Departamentu Uzbrojenia MSWojsk. z 15.04.1931r. Pierwsza faza badań trwała od maja 1931r. do marca 1932r. Do prób tych PZO dostarczyło 2 celowniki: krótki, który wkrótce odrzucono i długi. Zostały one osadzone bocznie na kbk wz. 1929. W wyniku strzelań odbytych w październiku 1931r. PZO opracowano nowy, poprawiony celownik. Po jego wykonaniu przeprowadzono próby porównawcze z celownikiem optycznym produkcji niemieckiej. Wykazały one wyższość polskiej konstrukcji pod względem martwych ruchów siatki. Masa tego celownika wynosiła 646 g, powiększenie było czterokrotne, a pole widzenia 100 tysięcznych (6°). Pierwotny model posiadał okular regulowany, jednak z powodu możliwości zanieczyszczenia i zawilgocenia, przy małych korzyściach samej regulacji, zlikwidowano to w drugim modelu. Celownik ten posiadał pole widzenia w kształcie koła, na którego średnicy znajdowała się pozioma stała kreska z przerwą, w której umieszczono od dołu ruchomy wskaźnik w kształcie zakończonego pręcika. Ruch wskaźnika był przekazywany z zewnątrz od ruchomej tarczy ze skalą odległości. Skala celownika miała nastawy od 400 do 1100 m i został na żądanie Pracowni Broni Małokalibrowej w Rembertowie dostosowany do celownika kbk wz. 1929. W drugim typie skala obejmowała odległość od 300 do 1150 m z podziałką co 50 m. W celowniku tym poprawki kierunkowe regulowano za pomocą śruby. Celownik nie posiadała osłony obiektywu, który był schowany w głąb korpusu na głębokość 1 cm. Nasada na kbk składała się z 2 czopów, z których przedni, w kształcie kulistego stożka z zębem, zaczepiał się w otworze przedniej konsolki na obsadzie kbk i przy obrocie na dół opierał się o ściany otworu konsolki. Ruch boczny lunety uniemożliwiały dwa boczne występy konsolki cisnące na spodarkę przedniego pierścienia lunety. Czop tylny miał kształt prostokątnego zęba z wycięciem na rygiel tylnej konsolki umocowanej na mostku kbk. Po założeniu zęba tylnego puszczał naciskany poprzednio rygiel, który wykonywał obrót, wchodząc z wycięcia zęba tylnego pierścienia celownika. W praktyce ten sposób zamocowania okazał się zupełnie dobry. Położenie siatki regulowano za pomocą tarczki ze skalą celownika. Regulacja ogniskowej odbywała się przez poruszanie zasuwki unieruchamianej przez śrubę. Zakładanie i zdejmowanie lunety było dogodne i trwało 10 - 15s. Strzelania porównawcze na celność, na odległość 100 m wykazały, że zarówno celownik PZO, jak i niemiecki, dawały większy rozrzut niż przy strzelaniu bez przyrządów optycznych. Jednocześnie jednak podczas strzelań na większe odległości - 400 i 600 m - celownik polskiej konstrukcji okazał się celniejszy od niemieckiego. 23.03.1932r. szef Departamentu Uzbrojenia zwołał w IBMU konferencję w sprawie przydatności celownika PZO. Stwierdzono na niej, że polska konstrukcja nadaje się do praktycznego zastosowania w oddziałach w celu przeprowadzenia szerokich studiów i wypracowania własnej doktryny użycia strzelców wyborowych w walce. Postulowane zmiany uznano za drugorzędne. Do lutego 1933r. zamówiono łącznie w PZO 92 celowniki optyczne do kbk w cenie po 400 zł. W 1933r., w celu poprawienia celności kb wyborowego na większą odległość, prowadzono także próby z kb wz. 1898 wyposażonym w celownik optyczny. W styczniu 1934r. odbyła się w IBMU konferencja pod przewodnictwem ppłk. inż. T. Felsztyna w sprawie dotychczasowych wyników prób. W wyniku analizy ustalono, iż ze 120 zamówionych już w PZO celowników tylko 20 wykona się bez żadnych zmian, natychmiast 50 proponowano wykonać z muszką ostrą i dalszych 50 z muszką płaską. Ponadto, delegat Departamentu Piechoty wyraził życzenie, aby 100 celowników zostało zamontowanych na kb poosiowo. Jednak, wobec niemożności wykonania tego w szybkim terminie odstąpił od zamiaru. Stwierdzono też, że obecny typ celownika nie odpowiada potrzebom bojowym, głównie z powodu osadzenia i że będzie służył tylko do szkolenia. Na konferencji tej ustalono również, iż kb do celownika optycznego powinien być bronią specjalną, jednak jak najmniej odbiegającą konstrukcyjnie od zwykłego kb piechoty i ładowaną od spodu magazynkiem pięcio lub dziesięcionabojowym. Zwrócono także uwagę na możliwość pogrubienia lufy w celu poprawienia celności, z tym że masa kb wyborowego nie mogła być większa niż 250 g od masy typowego kb. W maju 1934r. pierwszy egzemplarz celownika osadzonego poosiowo poddano próbom. Pod względem konstrukcyjnym nowy celownik nie różnił się od poprzedniego. Mimo pozytywnych wyników badań, Departament Piechoty nie był nimi w pełni usatysfakcjonowany i wysunął w listopadzie 1934r. nowe żądania dotyczące lunet celowniczych. Domagał się: osadzenia osiowego; czterokrotnego powiększenia; pola widzenia 6° (105 tysięcznych), skali odległości od 100 do 1200m, regulatora ostrości, urządzenia do poprawki na wiatr, odległości od oka strzelca do szczeliny celownika właściwego 36cm, gumowej, stożkowatej osłony oka na okularze, dopasowania celownika z kb w taki sposób, aby po kilkakrotnym złożeniu i strzelaniu nie dawała większego błędu niż 1 tysięczna; wygiętej skośnie do tyłu rączki zamka kb jak w angielskim kb wz. 1914 (aby przy przeładowaniu broni strzelec nie uderzał kciukiem w kadłub lunety). Mimo nowych żądań, Departament Piechoty chciał wprowadzić zbadany już typ do wyposażenia WP jako przejściowy. Stanowisko to spotkało się ze zdecydowanym sprzeciwem szefa Departamentu Uzbrojenia, który stwierdził, że wprowadzenie do uzbrojenia przejściowego typu celownika byłoby szkodliwe zarówno pod względem zaopatrzeniowym, jak i budżetowym. W związku z tym stanowiskiem nie doszło do produkcji przebadanego już sprzętu i przystąpiono w PZO do opracowania nowego typu celownika zgodnie z wymaganiami Departamentu Piechoty. Jednocześnie postanowiono wybrać, przygotować i przeszkolić żołnierzy do roli strzelców wyborowych. W tym celu rozesłano do dnia 31.12.1934r. do jednostek piechoty 1131 kb i kbk wybranych w toku produkcji, a wyróżniających się celnością i określonych jako wyborowe. Zadecydowano jednocześnie, że po podjęciu produkcji celowników optycznych, drugim rodzajem wojsk, który otrzyma kb i kbk wyborowe, będzie kawaleria. Miała ona otrzymać 420 szt. tej broni, tj. po 10 na pułk kawalerii oraz 20 dla CWKaw. Na początku 1935r. wykonano w PZO nowy model celownika optycznego, zgodnie z ostatnimi wymaganiami Departamentu Piechoty, który przeszedł próby z dobrym wynikiem. W związku z tą informacją, na posiedzeniu Komitetu ds. Uzbrojenia i Sprzętu 1.08.1935r. polecono przedstawić nowy typ celownika do oceny. Nastąpiło to 12.12.1935r. Po zapoznaniu się z materiałem KSUS uznał za wskazane posiadanie opracowanego typu celownika optycznego, określonego jako wz. 1935. Ze względu jednak na "stosunkowo niewielką pilność zagadnienia i ze względów budżetowych" Komitet sprzeciwił się natychmiastowemu jego wprowadzeniu do uzbrojenia WP. Ponadto, KSUS uznał tą konstrukcję za zbyt skomplikowaną, co miało stawiać pod znakiem zapytania jej praktyczne użycie w warunkach polowych. Za zbędny uznano mechanizm poprawek na wiatr oraz nastawy celownika do 1150 m, uznając, że wystarczy podziałka do 600 m. W związku z tym KSUS zalecił dalsze studia nad tańszymi i prostszymi typami celowników optycznych do kb. Mimo tej uchwały Komitet zalecił wykonanie do marca 1937r. 10 celowników wz. 1935, z którymi zamierzano przeprowadzić wszechstronne próby w CWPiech. Nie wiadomo niestety, czy lunety te zostały wykonane, ale z serii 124 szt. były niejednokrotnie udostępniane oddziałom do szkolenia. Między innymi w 1935r. 20 lunet i 26 kb wz. 1898 wyborowych było używanych w oddziałach KOP. Także w 1938r. 6 lunet było w różnych oddziałach. Karabiny wyborowe z celownikami optycznymi były uwzględniane jako broń mająca wejść do wyposażenia WP do chwili wybuchu wojny. W opracowaniu na temat wojennych potrzeb piechoty, z listopada 1938r., uwzględniono w drużynach piechoty strzelców wyborowych. Postulowano jednak wyposażenie ich nie w kb powtarzalne, ale samopowtarzalne. 1.04.1937r. w magazynach i jednostkach znajdowało się 347 kb wyborowych z podstawami do lunet. Z tego 100 szt. były to kb produkcji polskiej i 247 produkcji niemieckiej. Jeżeli chodzi o celowniki optyczne, to 1.07.1938 r. było ich 116, z czego 110 znajdowało się dyspozycyjnej rezerwie bieżącej MSWojsk., w Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 1.
to na ten temat wszystko co mam
walną bym zdjecia ale nie mam jak

Cred

Jesli mozna to ja bym prosil o dokumentacje na maila

Szczerze powiem, ze mnie to zainteresowalo

kamil zydleski

poszla na mejla to co mam wyslalem zaraz zobacze moze uda mi sie to puscicna forum

kamil zydleski

Powiększenie 4x
Pole widzenia na 100m 06 105 tys
A/O Nie
S/F Tak
Zakres regulacji ostrości od 40m do nieskończoności
Liczba zmierzchu 11,83 (2,5x) - 23,66 (4x)
Długość 351mm
Średnica tubusa 30mm
Rodzaj wykończenia czarny matowy
Masa 646 g
Odstęp od oka 36cm_+osłona
Źrenica wyjściowa 22,4mm (2,5x) - 5,6mm (4x)

Rodzaj siatki celowniczej ?
Plan optyczny siatki ?
Podświetlenie Nie
Zakres regulacji [MOA] 80
Wysokie bębny regulacyjne ?
1 click 1/4 MOA

Opis celownika do kb 98

- Masa tego celownika wynosiła 646 g
- powiększenie było czterokrotne, a pole widzenia 100 tysięcznych (6°).
- Pierwotny model posiadał okular regulowany,
- Celownik ten posiadał pole widzenia w kształcie koła, na którego średnicy znajdowała
się pozioma stała kreska z przerwą, w której umieszczono od dołu ruchomy wskaźnik
w kształcie zakończonego pręcika. Ruch wskaźnika był przekazywany z zewnątrz od
ruchomej tarczy ze skalą odległośc
- Skala celownika miała nastawy od 400 do 1100 m
- W celowniku tym poprawki kierunkowe regulowano za pomocą śruby.
- Celownik nie posiadała osłony obiektywu, który był schowany w głąb korpusu na głębokość 1 cm. Nasada na kbk składała się z 2 czopów, z których przedni, w kształcie kulistego stożka z zębem, zaczepiał się w otworze przedniej konsolki na obsadzie kbk i przy obrocie na dół opierał się o ściany otworu konsolki. Ruch boczny lunety uniemożliwiały dwa boczne występy konsolki cisnące na spodarkę przedniego pierścienia lunety. Czop tylny miał kształt prostokątnego zęba z wycięciem na rygiel tylnej konsolki umocowanej na mostku kbk. Po założeniu zęba tylnego puszczał naciskany poprzednio rygiel, który wykonywał obrót, wchodząc z wycięcia zęba tylnego pierścienia celownika. W praktyce ten sposób zamocowania okazał się zupełnie dobry. Położenie siatki regulowano za pomocą tarczki ze skalą celownika. Regulacja ogniskowej odbywała się przez poruszanie zasuwki unieruchamianej przez śrubę. Zakładanie i zdejmowanie lunety było dogodne i trwało 10 - 15s.

Cred

Na dobra sprawe przydaly by sie schematy tak jak innych broni dostepne na rynkach ;/
Tylko ciekawe czy takie byly wydawane ;]

Cred

Tak sobie szukalem, szukalem i jednak mozna cos znalesc

Tu na allegro jest niemiecka luneta: http://www.allegro.pl/show_item.php?item=56558126

Moze i cos o polskiej bedzie

BIAŁY

Ja również poprosze o wysłanie tej dokumentacji na e-maila
bialy-mar@tlen.pl i poprosiłbym o skan tego artykułu z gazety "Wojna" jeśli ktoś posiada.

kamil zydleski

[quote="Cred"]mam schemat wisa cjak cie interesuje i mosina oraz wszystkie rodzaje bagnetów polskich i niemieckich uzywanych podczas wojny
a i mausera opis i typy broni tylko musze zeskanowac .a zapomnialbym o parabelce tez mamschemat budowy wraz z opisem dzialania

Pietyczny

Niemieckie lunety też były w WP używane. Jak ktoś chce - można kupić.

kamil zydleski

byly wuzej jest opisane
jakie polacy mieli lunety polskie i niemieckie

Cred

Kamilu jak bedziesz mial 5 min wolnego i bedzie ci sie chcialo skanowac mozesz mi poslac materialy zwiazane z bronia, bede wdzieczny

Kiedys gdzies na allegro widzialem fajnego Visa brakowalo mu tylko okladzin - cena ponad 500zł