C Y T A D E L A

[Sarna]

Dywizje piechoty nr 16, 17, 18, 20, 26, 28, 30 - posiadały w artylerii dywizyjnej dywizjony ciężkie już w czasie pokoju. Dyony te rozwinęły się do stanu wojennego.
1 pac z Modlina sformował 18 dac /Zambrów i 28 dac /Warszawa w 1937 r.

28 dac
28 dac składał się z dwóch trzydziałowych baterii: pierwsza - armaty 105 mm, druga - haubice 155 mm. Zmobilizował się w Warszawie w ostatnich dniach sierpnia 1939 r.

Dowódcą dywizjonu był ppłk Władysław Bednarski, adiutant - por. Antoni Staniszewski. Baterie: 1. - kpt. Antoni Szarejko, 2. - kpt. Jan Modzelewski.
Wszyscy czterej w.w. oficerowie rozkazem dowódcy armii "Łódź" i "Warszawa" z dn. 28 IX 1939 zostali odznaczeni orderami VM, w tym ppłk Bednarski - pośmiertnie orderem 4 kl.
Niezwłocznie po osiągnięciu gotowości 28 dac odtransportowano w przeddzień wybuchu wojny i wszedł w skład artylerii dywizyjnej pod dtwem płka Włodzimierza Dembińskiego, zajmując stanowiska do wsparcia działań opóźniających dywizji na kierunku Wielunia.
W nocy 2/3 września nastąpiło wycofanie dywizji na pozycję głównego oporu nad Widawką. 28 dac odszedł już w godzinach popołudniowych i zajął stanowiska w rejonie Żagliny. Tam pozostał przez dwa dni, prowadząc intensywny ogień w ramach artylerii dywizyjnej.
W nocy 5/6 nastąpił ciężki 30-kilometrowy przemarsz do rejonu Ostrów-Gucin, do którego dywizjon zdołał dotrzeć dopiero w godzinach popołudniowych 6 września, pod częstymi atakami nieprzyjacielskiego lotnictwa.
Dalszy odwrót odbywał się w częstych utarczkach z niemieckimi oddziałami pancerno-motorowymi Dywizja poniosła ciężkie straty, część oddziałów rozproszyła się i osiągnięcie nakazanego rejonu Cyrusowej Woli przychodziło z wielkim trudem i powoli. 28 dac doszedł tam w dniu 8 września i wziął udział w ciężkich walkach Wołyńskiej Brygady Kawalerii.
9 września dywizjon zebrał się w komplecie w rejonie Mokra Lewa z resztkami oddziałów piechoty i stamtąd pomaszerowano po krótkim postoju na rz. Rawkę w celu jej obsadzenia i obrony.
W dniu 10 września, ok. godz. 13, dywizjon zatrzymał się na odpoczynek w m. Kamion. Wkrótce niemiecki podjazd pancerno-motorowy, składający się z czterech lekkich wozów pancernych i pięciu samochodów ciężarowych z piechotą, podjechał z impetem pod Kamion i z odległości paruset metrów otworzył gwałtowny ogień na odpoczywające baterie. Tylna bateria druga straciła w tym ogniu niemal doszczętnie wszystkie zaprzęgi, natomiast z pierwszej baterii jedno działo 105 mm zdołało otworzyć ogień, równocześnie spod Rudy jedna z baterii dywizjonu I/28 pal również wzięła Niemców pod ogień.
Ppłk Bednarski wykorzystał zamieszanie nieprzyjaciela w ogniu polskiej artylerii, zebrał swoich artylerzystów i poprowadził ich w szyku pieszym do przeciwuderzenia, wspartego bronią ręczną i maszynową własną i drobnej grupy piechurów. Uderzenie artylerzystów 28 dac odniosło wspaniały sukces, jakkolwiek sam dowódca przypłacił to swoim życiem, trafiony śmiertelnie niemal w chwili tryumfu. Niemcy ponieśli duże straty i pozostawili na polu walki cały swój sprzęt motorowy.
Z powodu wybicia koni 2 bateria mogła zabrać tylko jedną haubicę 155 mm, demontując pozostałe dwie. 1 bateria miała jeszcze dwie armaty 105 mm, jedną - po uszkodzeniu - odesłano już wcześniej do Warszawy.
Obecnie 28 dac utworzył jedną mieszaną baterię - dwie armaty i jedna haubica - pod dow. kpt. Szarejko, z kpt. Modzelewskim - oficerem ogniowym. W tym składzie dywizjon walczył przy boku 36 pp L.A. przebijając się z okrążenia i wreszcie doprowadził swoje działa do Modlina biorąc udział w obronie twierdzy aż do jej kapitulacji.

Dywizje piechoty nr 16, 17, 18, 20, 26, 28, 30 - posiadały w artylerii dywizyjnej dywizjony ciężkie już w czasie pokoju. Dyony te rozwinęły się do stanu wojennego.
1 pac z Modlina sformował 18 dac /Zambrów i 28 dac /Warszawa w 1937 r.

28 dac
28 dac składał się z dwóch trzydziałowych baterii: pierwsza - armaty 105 mm, druga - haubice 155 mm. Zmobilizował się w Warszawie w ostatnich dniach sierpnia 1939 r.

Dowódcą dywizjonu był ppłk Władysław Bednarski, adiutant - por. Antoni Staniszewski. Baterie: 1. - kpt. Antoni Szarejko, 2. - kpt. Jan Modzelewski.
Wszyscy czterej w.w. oficerowie rozkazem dowódcy armii "Łódź" i "Warszawa" z dn. 28 IX 1939 zostali odznaczeni orderami VM, w tym ppłk Bednarski - pośmiertnie orderem 4 kl.
Niezwłocznie po osiągnięciu gotowości 28 dac odtransportowano w przeddzień wybuchu wojny i wszedł w skład artylerii dywizyjnej pod dtwem płka Włodzimierza Dembińskiego, zajmując stanowiska do wsparcia działań opóźniających dywizji na kierunku Wielunia.
W nocy 2/3 września nastąpiło wycofanie dywizji na pozycję głównego oporu nad Widawką. 28 dac odszedł już w godzinach popołudniowych i zajął stanowiska w rejonie Żagliny. Tam pozostał przez dwa dni, prowadząc intensywny ogień w ramach artylerii dywizyjnej.
W nocy 5/6 nastąpił ciężki 30-kilometrowy przemarsz do rejonu Ostrów-Gucin, do którego dywizjon zdołał dotrzeć dopiero w godzinach popołudniowych 6 września, pod częstymi atakami nieprzyjacielskiego lotnictwa.
Dalszy odwrót odbywał się w częstych utarczkach z niemieckimi oddziałami pancerno-motorowymi Dywizja poniosła ciężkie straty, część oddziałów rozproszyła się i osiągnięcie nakazanego rejonu Cyrusowej Woli przychodziło z wielkim trudem i powoli. 28 dac doszedł tam w dniu 8 września i wziął udział w ciężkich walkach Wołyńskiej Brygady Kawalerii.
9 września dywizjon zebrał się w komplecie w rejonie Mokra Lewa z resztkami oddziałów piechoty i stamtąd pomaszerowano po krótkim postoju na rz. Rawkę w celu jej obsadzenia i obrony.
W dniu 10 września, ok. godz. 13, dywizjon zatrzymał się na odpoczynek w m. Kamion. Wkrótce niemiecki podjazd pancerno-motorowy, składający się z czterech lekkich wozów pancernych i pięciu samochodów ciężarowych z piechotą, podjechał z impetem pod Kamion i z odległości paruset metrów otworzył gwałtowny ogień na odpoczywające baterie. Tylna bateria druga straciła w tym ogniu niemal doszczętnie wszystkie zaprzęgi, natomiast z pierwszej baterii jedno działo 105 mm zdołało otworzyć ogień, równocześnie spod Rudy jedna z baterii dywizjonu I/28 pal również wzięła Niemców pod ogień.
Ppłk Bednarski wykorzystał zamieszanie nieprzyjaciela w ogniu polskiej artylerii, zebrał swoich artylerzystów i poprowadził ich w szyku pieszym do przeciwuderzenia, wspartego bronią ręczną i maszynową własną i drobnej grupy piechurów. Uderzenie artylerzystów 28 dac odniosło wspaniały sukces, jakkolwiek sam dowódca przypłacił to swoim życiem, trafiony śmiertelnie niemal w chwili tryumfu. Niemcy ponieśli duże straty i pozostawili na polu walki cały swój sprzęt motorowy.
Z powodu wybicia koni 2 bateria mogła zabrać tylko jedną haubicę 155 mm, demontując pozostałe dwie. 1 bateria miała jeszcze dwie armaty 105 mm, jedną - po uszkodzeniu - odesłano już wcześniej do Warszawy.
Obecnie 28 dac utworzył jedną mieszaną baterię - dwie armaty i jedna haubica - pod dow. kpt. Szarejko, z kpt. Modzelewskim - oficerem ogniowym. W tym składzie dywizjon walczył przy boku 36 pp L.A. przebijając się z okrążenia i wreszcie doprowadził swoje działa do Modlina biorąc udział w obronie twierdzy aż do jej kapitulacji.

[ArturS]

Chodzi o Kamion w Puszczy Bolimowskiej.
Nie Kamion nad Bzurą.

[Sarna]

Dokladnie to Kamion w Puszczy Mariańskiej, gmina Puszcza Mariańska -
http://pl.wikipedia.org/w...BCyrardowski%29
http://www.puszcza-marian...ium_historyczne
http://maps.google.pl/map...154324&t=h&z=13
- 5 km przed Skierniewicami, przy drodze nr 70

Dokladnie to Kamion w Puszczy Mariańskiej, gmina Puszcza Mariańska -
http://pl.wikipedia.org/w...BCyrardowski%29
http://www.puszcza-marian...ium_historyczne
http://maps.google.pl/map...154324&t=h&z=13
- 5 km przed Skierniewicami, przy drodze nr 70

[Sarna]

teraz ten sam fragm. działań 28 dac wg. L. Głowackiego:

10 września po nocnym marszu grupa gen. Thommee skoncentrowala się w lasach na wschód od Rawki, 28 DP obsadzała rzekę na odcinku miejscowości Samice-Grabskie Budy. 2 DP pozostała na postoju w lesie na północ od Bartnik, a 30 DP w rejonie Karolinów-Wincentów. Do grupy dołączył 30 pułk piechoty z 3 dywizjonem 10 pułku artylerii lekkiej (z 10 dywizji piechoty w Puszczy Mariańskiej).
2 dywizjon 28 pułku artylerii lekkiej i 28 dywizjon artylerii ciężkiej znajdowały się we wsi Kamion. W chwili ich wymarszu do Samic ukazały się na szosie prowadzącej ze Skierniewic czołgi niemieckie, które na widok kolumny marszowej artylerii zatrzymały się i otworzyły z odległości 200 m morderczy ogień, owodując duże straty w ludziach i koniach. Rozbita została 5 i 6 bateria 28 pal.
Sytuację opanował dowódca 28 dac, ppłk Władysław Bednarski, który dopadł do działa i przy pomocy nielicznej obsługi rozpoczął strzelać z ciężkiej haubicy. Zniszczył kilka czołgów nieprzyjacielskich, a resztę zmusił do odwrotu. Sam w walce tej poległ.

- "Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej", Ludwik Głowacki, MON

teraz ten sam fragm. działań 28 dac wg. L. Głowackiego:

10 września po nocnym marszu grupa gen. Thommee skoncentrowala się w lasach na wschód od Rawki, 28 DP obsadzała rzekę na odcinku miejscowości Samice-Grabskie Budy. 2 DP pozostała na postoju w lesie na północ od Bartnik, a 30 DP w rejonie Karolinów-Wincentów. Do grupy dołączył 30 pułk piechoty z 3 dywizjonem 10 pułku artylerii lekkiej (z 10 dywizji piechoty w Puszczy Mariańskiej).
2 dywizjon 28 pułku artylerii lekkiej i 28 dywizjon artylerii ciężkiej znajdowały się we wsi Kamion. W chwili ich wymarszu do Samic ukazały się na szosie prowadzącej ze Skierniewic czołgi niemieckie, które na widok kolumny marszowej artylerii zatrzymały się i otworzyły z odległości 200 m morderczy ogień, owodując duże straty w ludziach i koniach. Rozbita została 5 i 6 bateria 28 pal.
Sytuację opanował dowódca 28 dac, ppłk Władysław Bednarski, który dopadł do działa i przy pomocy nielicznej obsługi rozpoczął strzelać z ciężkiej haubicy. Zniszczył kilka czołgów nieprzyjacielskich, a resztę zmusił do odwrotu. Sam w walce tej poległ.

- "Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej", Ludwik Głowacki, MON

[Sarna]

W 75 rocznicę wydarzeń - 10 września - obrony obu baterii, bohaterskiej śmierci d-cy, ppłk Władysława Bednarskiego: http://pl.wikipedia.org/w...ylerii_Ciężkiej
rejon formowania 1 baterii 105mm w Ząbkach, 2 baterii 155mm w Markach.
Karol Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej. s. 373

W 75 rocznicę wydarzeń - 10 września - obrony obu baterii, bohaterskiej śmierci d-cy, ppłk Władysława Bednarskiego: http://pl.wikipedia.org/w...ylerii_Ciężkiej
rejon formowania 1 baterii 105mm w Ząbkach, 2 baterii 155mm w Markach.
Karol Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej. s. 373