C Y T A D E L A

[kiler]

[ArturS]

[ArturS]

I ponownie rzut oka na buty kawaleryjskie. Znów ten sam rok 1930 i widzimy drugi typ używanych w tamtym okresie butów:



Buty są typu niższego niż na fotografii pokazanej kilka postów wcześniej, poza tym bardzo widoczną różnicą jest brak żeberka naszytego i maskującego szew cholewy z tyłu buta.

[ArturS]

Rok 1931, inny typ buta, choć również wyraźnie niższy:



Tu obok "kowbojskiego" profilu obcasa zwraca uwagę charakterystyczny poprzeczny szew widoczny w dolnej częsci cholewy ( na wcześniej pokazanych butach go nie ma) znany z rysunku "butów kawaleryjskich wz 22" jaki pokazał Wielecki.

Przy okazji rzut oka na spodnie kategorii 'D" z sukiennego kompletu ćwiczebnego.

[kiler]

[ArturS]

Mógł znać państwa Witaczyńskich , ale jednak jestem w 100% pewien, że korzystał z "Ilustrowanego Słownictwa Materiału uzbrojenia ' cz III z 1931 roku
Znalazłęm tam zdjęcie szelek, które nazwaliśmy roboczo typ 3. Rysunek w Wielckim jest kopią zdjecia z "Ilustrowanego Słownictwa..." i szelki i troczek do kbk są identycznie przedstawione. Ten sam układ

Co ciekawe wśród szelek pokazano tylko dwa typy - francuski i "typ 3", który jest opisany jako "szelki do ładownic rkm wz 28" ( tytułem wyjaśnienia - do ładownic rkm typu belgijskiego, bo polskich jeszcze nie było w 1931 r opracowanych do rkm wz 28.). Nie pokazano żadnych innych szelek, które "ujawniliśmy" w tym wątku, a które były na wyposażeniu kawalerii.

A owe "szelki do ładownic rkm wz 28", których w tej roli nikt póki co nie widział ( rekonstrukcji z lat 80 w Militaria Magazine nie wliczamy tu) to oprócz obserwowanych już ułanów z plutonu łączności, także cały liniowy pluton 7 pułku Ułanów Lubelskich nosi jako....normalne szelki do ładownic:

[ArturS]

Kolejne ładne ujęcie pozwalające na przeanalizowanie budowy butów kawaleryjskich wz. 22:



Na prawym bucie widoczne łatanie. Czyżby przetarta skóra od strzemienia?

[ArturS]

Jeszcze jedno ujęcie pozwalające się upewnić co do budowy butów wz 22 - to te na dalszym planie ( tym razem widok od tyłu ) Oraz po lewej , pięknie widoczna w szczegółach konstrukcja butów, które pokazałem parę postów wyżej od tyłu jako pierwsze ( datowane 1930).
Ta konkretnie fotografia pochodzi z roku 1931.



Przy okazji kolejne spostrzeżenie - ostrogi znane nam pod określeniem "wz.31" są widoczne na zdjęciach datowanych wcześniej... zwróćcie na to uwagę wracając do wcześniej zamieszczonych zdjęć.

[ArturS]

I jeszcze informacja uzupełniająca do fotek kompanii 31 pSK zamieszczoanych przez Bolka, gdzie widać ładownice rosyjskie. W "Ilustrowanym słownictwie materiału uzbrojenia" z 1931 są one pokazane pośród kilku różnorodnych typów ładownic obcych obecnych wówczas w WP.

[ArturS]

Wspominałem wcześniej o rozkazie dotyczącym przechowywania obuwia wojskowego i zagadnienia kucia butów gwożdziemi w związku z tym i obiecałem "cdn" - otóż mamy dwa rozkazy z roku 1924 i 1932.
Pierwszy mówi o przechowywaniu obuwia wojskowego bez gwożdzi, które miały być nabijane dopiero przy wydawaniu obuwia wojsku do użytku.
Drugi mówi o przechowywaniu obuwia nowego wzoru 31 podbitego gwożdziami ( po wprowadzeniu gwożdzi z powłokami galwanicznymi buty dostarczano gotowe, podbite gwożdziami ), natomiast obuwie starszych typów miało być przechowywane nadal bez nabitych gwożdzi ( z uwagi na gwożdzie bez powłoki galwanicznej, rdzewiejące).

Rozkaz z 1924 o zapasach wojennych podaje ilość gwożdzi trzymanych osobno do poszczególnych typów obuwia i mówi też bardzo jednoznacznie, iż do butów kawaleryjskich jako nie podkuwanych, nie przewiduje się trzymania zapasu gwożdzi, co z kolei trzeba czynić w przypadku trzewików i saperek.

Z powyższego rozkazu o zapasie wojennym ( buty kawaleryjskie - nie podkuwane, zapasu gwożdzi do nich nie przewiduje się ) oraz w odniesieniu do widocznego na zdjeciach obuwia uzytku bieżącego, kompletnie odmiennego i odwrotnego obrazu ( buty kawaleryjskie
podkuwane gwożdziami - powszechne) wyciągam taki wniosek, iż w przypadku obuwia kawaleryjskiego przeznaczonego użytku bieżącego ( czyli nie zapasu wojennego, mobilizacyjnego) podkuwanie butów musiało mieć miało charakter gospodarczy, oddolny w jednostkach kawalerii i miało na celu przedłużenie żywotności butów.

Innego wytłumaczenia nie znajduję tak jak nie znalazłem żadnego innego rozkazu w tej sprawie.

[mirek ł]

https://www.facebook.com/...3&theater&ifg=1 leżący czwarty od lewej w ciekawym serdaku

[ArturS]

To nie jest strona publiczna i dla osób nie mających konta na FB - nic tu nie widać.
W takiej sytuacji kopiujmy zdjęcie i wrzucajmy je na Forum by było widoczne.

[kiler]

[Rzadki]

Znak czasu...

[kiler]

[ArturS]

"... ogień ucichł, doszła wiadomość, że to już koniec. Myśli pobiegły wstecz minionych czterech tygodni. Dwóch podchrążych rezerwy zakopuje broń i zaczynają zastanawiać się jak stąd dotrą do domu, do Wilna. I ja odpiąłem mapnik, lornetkę... nagle poczułem uścisk w żołądku. Zwymiotowałem. Gdy doszedłem jako tako do siebie myśl była jasna. Zapiąłem starannie mundur, podopinałem pasy ekwipunku, przetarłem buty. Popatrzyłem na ich - kto idzie dalej ze mną chłopcy? Na południe...."

[ArturS]

I dalej obserwacja butów kawaleryjskich.

Do tej pory udało się "złapac równowagę" co do butów wz 22, znależliśmy buty wysokie pojawiające się na naszych zdjęciach ok. roku 1929 i obecne równolegle z butami wz 22 w pierwszej połowie lat 30 tych ( jak je nazwać? )
Zauważyliśmy też, ze ostrogi "wz 31" też były używane wcześniej, przed 1931 rokiem.

A teraz jeszcze jeden typ kawaleryjskich butów juchtowych. Zapamiętałem je z wystawy w Muzeum Katyńskim - to nie buty wz 31, zwróćcie uwagę jak są szyte przyszwy , są całe jak w trzewikach z rodziny wz 34/38/39, bez naszywanego, obszernego zapiętka. Też nie umiem okreslić wzoru buta, ale czuję, ze to model powstały w drugiej połwoie lat 30 tych:


To z kursu motocyklowego w 1psk - już po zdaniu koni, w sierpniu 1939 z czasów gdy czyniono cud organizacyjny - postawienie brygady motorowej "od Adama I Ewy" w miesiąc...

[Funky_OWall]

...ale dbanie o "konia" pozostało we krwi kawaleryjskiej.

[bolas]

[ArturS]

To z "Wrześniwych dróg" B. Cereniewicza.

Scena - credo.