C Y T A D E L A

[Sarna]

Gen. bryg. Franciszek Alter byl w ostatnich latach pokoju najwazniejszym przelozonym mojego dziadka (1937-1939), dowodca 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu.
W zwiazku z pojawieniem sie na Allegro kilkunastu zdjec generala, postanowilem wstawic krotki biogram i przedstawic caly, unikatowy, niezwykle interesujacy zbior:

1. 1918 r., jako kpt. austriacki.
2. ok. 1927, plk. sluzby stalej, lidzki 77 pp.
3. ok. 1931, jako dowodca piechoty dywizyjnej 14 DP:
4. 1936 dowodca 25 DP - na ulicy w Kaliszu.
5. 1935, slub z Jadwiga Buchnowska.
6. Zima 1935-36, tuz po mianowaniu na dow. 25 DP; na spacerze z zona, krakowskie Sukiennice.
7. Cywilne zdjecie portretowe/legitymacyjne.
8. Na wczasach w sanatorium w Truskawcu; spacer z zona i - prawdopodobnie - kolega, plk. Florianem Grylem, dow. 29 psKan.
9. W Truskawcu.
10. Podpisane olowkiem - "Kalisz, w garnizonie 1936."
11. Podpisane olowkiem: - "Kalisz, czerwiec 1939."
12. Drugie ujecie.
13. Brak podpisu, 1940 r., Oflag IV B Konigstein:
14. Brak podpisu, 1940 r., Oflag IV B Konigstein:
15. Podpisane: - "Oflag IV B/Z, 1940", stempel cenzury obozowej "Oflag IV B/Z 3 gepruft".
16. Niezwykle, ostatnie zdjecie w... kombinowanym battledress-ie... podpisane, ze stemplem "Kommandantur Murnau, Kantinenverwaltung",
z poruszajacym podpisem zony: "Ostatnia fotografia mego Jedynego, Umilowanego Franeczka, Meza mojego Najdrozszego."

1. 2. 3. 4. 5. 6.
7. 8. 9. 10. 11. 12.
13. 14. 15. 16.

gen. bryg. Franciszek Alter (1889-1945)
- Ur. 22 XI 1889 we Lwowie, syn Jana oraz Marii z Glaserów.
- W latach 1900-1905 uczęszczał do II gimnazjum, a następnie 1905-1909 w austriackiej Szkole Kadetów we Lwowie. Po ukończeniu Szkoły Kadetów awansowany na stopień chorążego, po czym otrzymał przydział do 56 pp w Krakowie na stanowisko d-cy plutonu, gdzie służył do 1912. Awansowany w 1912 do stopnia ppor. W okresie od 1912 do 1916 pełni służbę w komendzie Uzupełnień w Wadowicach. Awansowany do stopnia por. w 1916. Od I 1917 do I 1918 d-ca kompanii w 56 pp, potem od I 1918 do X 1918 ponownie oficer w komendzie Uzupełnień w Wadowicach.
- Od początku 1917 brał udział w walkach na froncie włoskim.
- Do stopnia kpt. awansowany 1 II 1918.
- 30 X 1918 dokonał udanego przewrotu w garnizonie wadowickim, organizując oddziały 12 pp WP, w którym służy od 1 XI 1918 do 3 VIII 1922, w którego szeregach brał udział od V 1919 w walkach w Małopolsce Wschodniej, od II 1920 dowodził III batalionem 12 pp, a od 25 VI 1919 w wojnie polsko-bolszewickiej.
- W bojach z oddziałami 1 Armii Konnej S. Budionnego zdobył 3 VIII 1920 Brody. Za ten czyn odznaczono po VM kl. 5
- 18 VIII 1920 awansowano do stopnia mjr sł. st. piech. Następnie z-ca d-cy 12 pp.
- Awansowany do stopnia ppłk sł. st. piech. w 1922 i zweryfikowany w tym stopniu przez MSWoj. z starszeństwem od 1 VI 1919.
- Po wojnie od VIII 1922 do I 1931 dowodził 77 pp w Lidzie z przerwą od 5 I -23 V 1923.
- Przebywał w tym okresie czasu na kursie dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.
- Do stopnia płk sł. st. awansowany 1 I 1927.
- Z dniem 21 I 1931 przeniesiony na stanowisko d-cy piechoty dywizyjnej w 14 DP w Poznaniu.
- W okresie od 10 XI 1932 do 10 VIII 1933 ukończył kurs wyższych dowódców w centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie.
- Z dniem 5 XI 1935 mianowany d-cą 25 DP w Kaliszu.
- 19 III 1939 mianowany gen. bryg. WP.
- W wojnie obronnej dowodził 25 DP w składzie Armii „Poznań” w działaniach osłonowych i od 9 IX 1939 w bitwie nad Bzurą.
- Po przebiciu do Warszawy 21 IX 1939 walczył na odcinku Warszawa-Zachód.
- Po kapitulacji Warszawy 28 IX 1939 dostał się do niewoli niemieckiej.
- Przebywał w 1940 w Oflagu IV B Konigstein, od 1941 w Oflagu VI A w Murnau. W czasie pobytu w niewoli chorował. W 1944 został przewieziony do szpitala w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zmarł 23 I 1945.
- Pochowany na cmentarzu w Garmisch-Partenkirchen, a 1 IX 1964 prochy jego przeniesiono na cmentarz obozowy w Murnau.
Od 1935 żonaty z Jadwigą z Buchnowskich, miał adoptowaną córkę Annę.

Odznaczony:
VM kl. 5 nr 212, 4 kl. nr 108, Orderem Polonia Restituta kl. IV, czterokrotnie Krzyzem Walecznych, Medalem Niepodleglosci.

----
Okazalo sie, ze zdjecia dostaly sie na Allegro poprzez dwoch posrednikow. Pochodza wprost od wnuczki generala (podobno postanowila sie pozbyc ze wzgledu na klopoty finansowe/syt. materialna). Caly paradoks polega na tym, ze Pani Generalowa Alterowa cieszyla sie opinia kobiety niezwykle mocno angazujacej sie w pomoc rodzinom oficerskim garnizonu kaliskiego; misje swoja wypelniala rowniez podczas okupacji niemieckiej...
Dowiedzialem sie, ze odznaczenia i pamiatki trafily do Szkoly Podstawowej w Kaliszu. Mam rowniez nadzieje na skopiowanie dwoch niezwykle cennych listow pisanych przez oficerow do Pani Generalowej, w ktorych opisuja swoje przezycia z wrzesnia 1939 r., m.in. z ciezkich bombardowan - moze natrafie na slad bliski ostatnich dni zycia dziadka...

Gen. bryg. Franciszek Alter byl w ostatnich latach pokoju najwazniejszym przelozonym mojego dziadka (1937-1939), dowodca 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu.
W zwiazku z pojawieniem sie na Allegro kilkunastu zdjec generala, postanowilem wstawic krotki biogram i przedstawic caly, unikatowy, niezwykle interesujacy zbior:

1. 1918 r., jako kpt. austriacki.
2. ok. 1927, plk. sluzby stalej, lidzki 77 pp.
3. ok. 1931, jako dowodca piechoty dywizyjnej 14 DP:
4. 1936 dowodca 25 DP - na ulicy w Kaliszu.
5. 1935, slub z Jadwiga Buchnowska.
6. Zima 1935-36, tuz po mianowaniu na dow. 25 DP; na spacerze z zona, krakowskie Sukiennice.
7. Cywilne zdjecie portretowe/legitymacyjne.
8. Na wczasach w sanatorium w Truskawcu; spacer z zona i - prawdopodobnie - kolega, plk. Florianem Grylem, dow. 29 psKan.
9. W Truskawcu.
10. Podpisane olowkiem - "Kalisz, w garnizonie 1936."
11. Podpisane olowkiem: - "Kalisz, czerwiec 1939."
12. Drugie ujecie.
13. Brak podpisu, 1940 r., Oflag IV B Konigstein:
14. Brak podpisu, 1940 r., Oflag IV B Konigstein:
15. Podpisane: - "Oflag IV B/Z, 1940", stempel cenzury obozowej "Oflag IV B/Z 3 gepruft".
16. Niezwykle, ostatnie zdjecie w... kombinowanym battledress-ie... podpisane, ze stemplem "Kommandantur Murnau, Kantinenverwaltung",
z poruszajacym podpisem zony: "Ostatnia fotografia mego Jedynego, Umilowanego Franeczka, Meza mojego Najdrozszego."

1. 2. 3. 4. 5. 6.
7. 8. 9. 10. 11. 12.
13. 14. 15. 16.

gen. bryg. Franciszek Alter (1889-1945)
- Ur. 22 XI 1889 we Lwowie, syn Jana oraz Marii z Glaserów.
- W latach 1900-1905 uczęszczał do II gimnazjum, a następnie 1905-1909 w austriackiej Szkole Kadetów we Lwowie. Po ukończeniu Szkoły Kadetów awansowany na stopień chorążego, po czym otrzymał przydział do 56 pp w Krakowie na stanowisko d-cy plutonu, gdzie służył do 1912. Awansowany w 1912 do stopnia ppor. W okresie od 1912 do 1916 pełni służbę w komendzie Uzupełnień w Wadowicach. Awansowany do stopnia por. w 1916. Od I 1917 do I 1918 d-ca kompanii w 56 pp, potem od I 1918 do X 1918 ponownie oficer w komendzie Uzupełnień w Wadowicach.
- Od początku 1917 brał udział w walkach na froncie włoskim.
- Do stopnia kpt. awansowany 1 II 1918.
- 30 X 1918 dokonał udanego przewrotu w garnizonie wadowickim, organizując oddziały 12 pp WP, w którym służy od 1 XI 1918 do 3 VIII 1922, w którego szeregach brał udział od V 1919 w walkach w Małopolsce Wschodniej, od II 1920 dowodził III batalionem 12 pp, a od 25 VI 1919 w wojnie polsko-bolszewickiej.
- W bojach z oddziałami 1 Armii Konnej S. Budionnego zdobył 3 VIII 1920 Brody. Za ten czyn odznaczono po VM kl. 5
- 18 VIII 1920 awansowano do stopnia mjr sł. st. piech. Następnie z-ca d-cy 12 pp.
- Awansowany do stopnia ppłk sł. st. piech. w 1922 i zweryfikowany w tym stopniu przez MSWoj. z starszeństwem od 1 VI 1919.
- Po wojnie od VIII 1922 do I 1931 dowodził 77 pp w Lidzie z przerwą od 5 I -23 V 1923.
- Przebywał w tym okresie czasu na kursie dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.
- Do stopnia płk sł. st. awansowany 1 I 1927.
- Z dniem 21 I 1931 przeniesiony na stanowisko d-cy piechoty dywizyjnej w 14 DP w Poznaniu.
- W okresie od 10 XI 1932 do 10 VIII 1933 ukończył kurs wyższych dowódców w centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie.
- Z dniem 5 XI 1935 mianowany d-cą 25 DP w Kaliszu.
- 19 III 1939 mianowany gen. bryg. WP.
- W wojnie obronnej dowodził 25 DP w składzie Armii „Poznań” w działaniach osłonowych i od 9 IX 1939 w bitwie nad Bzurą.
- Po przebiciu do Warszawy 21 IX 1939 walczył na odcinku Warszawa-Zachód.
- Po kapitulacji Warszawy 28 IX 1939 dostał się do niewoli niemieckiej.
- Przebywał w 1940 w Oflagu IV B Konigstein, od 1941 w Oflagu VI A w Murnau. W czasie pobytu w niewoli chorował. W 1944 został przewieziony do szpitala w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zmarł 23 I 1945.
- Pochowany na cmentarzu w Garmisch-Partenkirchen, a 1 IX 1964 prochy jego przeniesiono na cmentarz obozowy w Murnau.
Od 1935 żonaty z Jadwigą z Buchnowskich, miał adoptowaną córkę Annę.

Odznaczony:
VM kl. 5 nr 212, 4 kl. nr 108, Orderem Polonia Restituta kl. IV, czterokrotnie Krzyzem Walecznych, Medalem Niepodleglosci.

----
Okazalo sie, ze zdjecia dostaly sie na Allegro poprzez dwoch posrednikow. Pochodza wprost od wnuczki generala (podobno postanowila sie pozbyc ze wzgledu na klopoty finansowe/syt. materialna). Caly paradoks polega na tym, ze Pani Generalowa Alterowa cieszyla sie opinia kobiety niezwykle mocno angazujacej sie w pomoc rodzinom oficerskim garnizonu kaliskiego; misje swoja wypelniala rowniez podczas okupacji niemieckiej...
Dowiedzialem sie, ze odznaczenia i pamiatki trafily do Szkoly Podstawowej w Kaliszu. Mam rowniez nadzieje na skopiowanie dwoch niezwykle cennych listow pisanych przez oficerow do Pani Generalowej, w ktorych opisuja swoje przezycia z wrzesnia 1939 r., m.in. z ciezkich bombardowan - moze natrafie na slad bliski ostatnich dni zycia dziadka...

[Sarna]

Dwa listy:
1. Oświadczenie płk Jana Klemensa Kwapińskiego (o przebiegu służby - był kolegą generała jeszcze z czasów wadowickich, organizacji 12 pp w 1918 r.) - podaje wybiórczo znane mu funkcje w karierze zawodowej.
2. List Jakuba Nagórskiego, współwięźnia z baraku, który podaje:
- dwa razy miał okazję spotkać generała we wrześniu 1939 r.; pamięta nieugiętą postawę, hart ducha (na obawy ppłk Floriana Gryla, dow. 29 psKan, co do przewagi niemieckiej, pozostawał niewzruszony w decyzjach)
- w obozie w Murnau zawsze dzielił się otrzymywanymi paczkami, zabiegał o wizyty lekarskie dla rannych, chorych
- wyrożniał się m.in. poprzez ogromną wiarę w instytucję małżeństwa (ślub 1935); zawsze, w dzień imienin żony zamawiał Mszę Świętą w intencji ukochanej Jadwigi
- pod koniec 1944 dostał silnej gorączki, wywiązała się gangrena (rana?), wywieziono półprzytomnego do szpitala; po wyzwoleniu obozu modlono się na Jego grobie...

Dwa listy:
1. Oświadczenie płk Jana Klemensa Kwapińskiego (o przebiegu służby - był kolegą generała jeszcze z czasów wadowickich, organizacji 12 pp w 1918 r.) - podaje wybiórczo znane mu funkcje w karierze zawodowej.
2. List Jakuba Nagórskiego, współwięźnia z baraku, który podaje:
- dwa razy miał okazję spotkać generała we wrześniu 1939 r.; pamięta nieugiętą postawę, hart ducha (na obawy ppłk Floriana Gryla, dow. 29 psKan, co do przewagi niemieckiej, pozostawał niewzruszony w decyzjach)
- w obozie w Murnau zawsze dzielił się otrzymywanymi paczkami, zabiegał o wizyty lekarskie dla rannych, chorych
- wyrożniał się m.in. poprzez ogromną wiarę w instytucję małżeństwa (ślub 1935); zawsze, w dzień imienin żony zamawiał Mszę Świętą w intencji ukochanej Jadwigi
- pod koniec 1944 dostał silnej gorączki, wywiązała się gangrena (rana?), wywieziono półprzytomnego do szpitala; po wyzwoleniu obozu modlono się na Jego grobie...