kiler - Pon 21 Lis, 2022 Temat postu: Należność żywniościowa R W celu ulepszenia tzw. "personal effect" chciałem podjąć ten temat: czy kojarzycie jakiś produkt, który mógłby stać się współczesnym zamiennikiem? Wg tomiku 156 WLU konserwy miały średnicę 88mm i wysokość zróżnicowaną w zależności od zawartości (wg WLU w skład 200 gramowej porcji z "racji żelaznej" mogło wejść kilka rożnych konserw, m.in. konserwy pasztetowe). Poniżej zdjęcie ilustracyjne z WLU: kiler - Pon 21 Lis, 2022 Tutaj zdjęcie archiwalne - podobno żołnierz IV baonu KOP "Hel" - i zaznaczone coś co wyglada jak konserwa i pasuje do okoliczności zdjęcia (posiłek): ArturS - Pon 21 Lis, 2022 Tu widzimy puszkę z zielonym groszkiem lub kukurydzą oraz domowego wyrobu, niezjadliwe bo twarde jak kamień podpłomyki upodabniane do sucharów. Można i tak. Nasza jednak rekonstrukcyjna propozycja w tym zakresie jest zaprezentowana w wątku "Pakowanie tornistra". Tak jak pisałem w innym wątku nie jesteśmy grupą wystawkowo- dioramiczną i u nas konserwy służą w pierwszym rzędzie do jedzenia. Warto też przypomnieć jedno z najwcześniej dostępnych w sieci opracowań z roku 2004 przybliżających zagadnienia żywienia w wojsku przedwojennym i w rekonstrukcji historycznej: http://www.cytadela.aplus.pl/zywnosc.htm Jeśli zależy nam na podobnym wyglądzie puszki to można ( nie tracąc walorów odżywczych i smakowych) albo wybrać sobie coś z oferty konserw dla wojska albo robiąc zakupy w sklepie na osiedlu przed wyjazdem na kolejną z rzędu w danym w roku rekonstrucję - zasłonić współczesną etykietę etykietą charakteryzowaną " w stylu epoki". Rodzajów konserw przed wojną produkowanych było sporo, zasada generalna była jednak taka, że konserwa wchodzące w skał porcji R musiała być tylko mięsna ( wołowa lub wieprzowa) i ważyć 300g. Pozostałe rodzaje konserw naturalnie istniały i były kupowane przez wojsko czy marynarkę , jednak służyły do posiłków w ramach innych należności niż rezerwowa. Np. słonina figurująca w ramach należności N i W również pochodziła z konserw. Podobnie i suchary. Milszy mi wygląd, smak, wartość odżywcza i akceptowalna twardość jarosłąwskcih sucharów SU1 na rynku cywilnym znanych jako " Beskidzkie" niż wprawdzie trzymającej wymiary, ale poza tym nie nadającej się do jedzenia makiety 
Swoją drogą- oryginalne suchary są wyeksponowane w MWP w Warszawie. kiler - Pon 21 Lis, 2022
W WLU jest raz pisane 200g a raz 300g, ale widzę że ta druga jest prawidłowa. Co powiesz na to foto archiwalne z Helu(?) - kształt niby groszkowo-kukurydziany, ale może i takie mięsne przed wojną były?
Beskidzkie przetestowane z Jarkiem na Tomaszowie - dały kopa przed tym deszczowo-błotnym armagedonem. 
ArturS - Pon 21 Lis, 2022 Przed wojną w w WP mięsna R wynosiła 300 g, a ludzie robili i robią różne literówki. Na foto archiwalnym to faktycznie może byc puszka konserwy. Natomiast blacha mięsnych 300g ( przynajmniej tych, jakie dotąd dane mi było widziec) była gładka. Jeśli to co widać jest karbowaniem to możemy mieć do czynienia z puszką o większej wadze i wielkości i naprawdę różnej zawartości ( tak jak wspomniałem - konserwy w wojsku, w żywieniu wojskowym to nie tylko indywidualne porcje 'R"). -------------- Armia cesarskiej Japonii również miała puszki do porscji R jak Polacy  Przed ok 2 laty kolega pokazał mi zdjęcie japońskiej porcji R, gdzie na spodzie puszki mięsnej było wybite w blasze " PUDLISZKI"
kiler - Wto 22 Lis, 2022
Chyba w tym wypadku to nie literówka - chłopaki raczej ostro trzymają się wersji 200g ze wspomnianej publikacji Pawła Janickiego: https://www.facebook.com/...FXrFwMnYZY9nM5l Jednak tak jak pisałem wcześniej: w zeszycie WLU też nie ma 100% konsekwencji (co widać na zrzutach poniżej): ArturS - Śro 23 Lis, 2022 To literowka. Błąd i pomyłka. Pierwsza literówka została popełniona w jednym z opracowań z 1938 gdzie nalezność wagową suchaórw pomylono z wagą konserwy mięsnej. Niestety, ale konserwa mięsna przed wojną w WP wg nalezności oraz zasad pakowania w porcji R to 300 g. Całkowita waga porcji R to zależnie od okresu to ok 650-700g łącznie z 10 szt. papierosów. Łatwo więc to sobie obliczyć by się przekonać mając rozbieżne dane wyniakające ze zwykłej omyłki w druku w przeszłości. kiler - Śro 23 Lis, 2022
Teraz wszystko jasne 
Jak widać po zdjęciu poniżej chłopaki najwyraźniej poszli trochę do przodu z tym elementem
ArturS - Pią 25 Lis, 2022 Smacznego.
Z fotek archiwalnych z kolei gdzie dobrze widać suchary znam dwie. Jedna z obrony Warszawy w 1939 ( Bryan)- mama z dzieckiem na ręku, które trzyma suchara wręczone przez żołnierza i druga z SPP w Komorowie, gdzie jeden z podchorążych pozuje uśmiechnięty od ucha do ucha gryząc suchara
kiler - Pią 25 Lis, 2022
kiler - Pią 25 Lis, 2022 Od siebie dorzucam jeszcze jedną. W sumie dopiero teraz zauważyłem, że widać tu też sporo konserw. Zmieniłem tytuł wątku, żeby lepiej odzwierciedlał kierunek w jakim poszła dyskusja
ArturS - Nie 27 Lis, 2022 O rety, żeby "pieczątkować" logo grupy zdjęcia archiwalne znane w sieci od kilkunastu lat i o których gadało się już przecież dawano, dawno temu ???? ------- Czy to foto z wyrzuconym na ziemię jedzeniem - widać, że kapitulacyjne, wrześniowe- było opisane gdzie wykonane? kiler - Nie 27 Lis, 2022 Niestety nie mam na ten temat info - zdjęcie wyłowione z setek podobnych z wątku nt. zdjęć jeńców na forum odkrywcy. ArturS - Pią 16 Cze, 2023 Kilka informacji techniczo-użytkowych o sucharach wojskowych: Suchary muszą być wypieczone z mąki pszennej 0—65% wyciągu, wymielanej przez młyny wojskowe specjalnie do wypieku sucharów (z pszenicy o zawartości najmniej 80% ziarn szklistych), odpowiadającej warunkom technicznym podanym w rozdziale VIII, art. 40. Przed użyciem do wyrobu mąka powinna się odleżeć 2 miesiące, lecz nie więcej niż 6 miesięcy. Suchary powinny mieć kształt tabliczek prostokątnych. Suchary wypieka się w dwóch wielkościach tabliczek,.- a mianowicie: 1) ciężar tabliczki — 100 g, 2) „ „ — 75 g. Zapach i smak dobrego, czerstwego pieczywa pszennego z kminkiem powinny być swoiste, bez żadnego obcego posmaku i zapachu, jak stęchlizna, pleśń, zjełczenie, gorycz, kwras itp. Przy żuciu dobry suchar rozmięka, jest niezbyt twardy i nie trzeszczy w zębach. W dotyku nie daje wrażenia wilgoci, rzucony zaś na twardą powierzchnię daje pełny ton. Zamoczony w wodzie o temperaturze 18° pęcznieje równomiernie i rozmięka zupełnie w ciągu 10 minut. Jest kruchy, lecz niezbyt łamliwy. Zasady wypieku sucharów zawarte są w oddzielnej instrukcji. |
||||||||||||||||||
