| Kliknij, aby powiększyć | ||||
 |
 |
 |
| Wystawa pod patronatem honorowym: JM Rektor UW, prof. dr hab. Katarzyny Chałasińskiej-Macukow i dyrektora Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, prof. dr hab. Janusza Ciska |
Gorące podziękowania dla pana Krzysztofa Porwita i Zygmunta Prugara-Ketlinga, pana kpt. Mirosława Rytla, dowódcy i kapelmistrza Orkiestry Garnizonowej Siedlce, oficerów i żołnierzy Dowództwa Garnizonu Warszawa i 3 komp. Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego |
| Posłuchaj marsza Sambry i Mozy (mp3 2,74 MB) |
31 sierpnia 2008, dziedziniec Uniwersytetu Warszawskiego przy Krakowskim Przedmieściu 26/28 |
| fot. Marcin Kluczek, Roman Wierzchoń |
Przedmowa
Mamy dziś wielki zaszczyt przywołać współczesnym rodakom wyjątkowy portret wspaniałego, wybitnego oficera przedwojennego Wojska Polskiego. Ten portret, na który składają się dokonania całego życia, odsłaniamy na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego w dwudziestą rocznicę śmierci pułkownika. Jesteśmy przekonani, że nie ma dziś w stolicy piękniejszego miejsca, aby honory tego wspomnienia czynić. Tuż obok, w kamienicy Zamoyskiego na Nowym Świecie 69, znajdowało się w dniach 8-17 września 1939 r. miejsce postoju sztabu Dowództwa Obrony Warszawy, a cały czas, aż do dnia kapitulacji 27 września, miejsce sztabu dowództwa Obrony Odcinka Warszawa-Zachód i dowództwa Artylerii ppłk. dypl. Adama Dzianotta. Sam zaś Uniwersytet Warszawski stał się ośrodkiem zapasowym artylerii mjr. Stefana Hernika, skąd dysponowano armatami tworząc łącznie 11 baterii ochotniczych dla obrony przeciwpancernej całego miasta. Uniwersytet, pełniąc rolę symbolu uczelni warszawskich, wspomina Wyższą Szkołę Wojenną, najważniejszą placówkę szkolnictwa wojskowego okresu międzywojennego, pod wieloletnim kierownictwem komendanta, gen. dyw. Tadeusza Kutrzeby (w latach 1928-1939). Pułkownik dypl. Marian Porwit, już jako kierownik 1. rocznika W.S.Woj., stał się jednym z najwybitniejszych wychowawców wyższej kadry oficerskiej i twórcą nowoczesnej doktryny wojennej. To właśnie pułkownik Porwit zostawił nam, jako dowódca - obrońca Warszawy, nieoceniony skarb w postaci doskonałej pracy historycznej: Komentarzy do historii polskich dzialań obronnych 1939 roku.
W księdze - testamencie, w "Spojrzeniach poprzez moje życie", której rozliczne fragmenty niniejszym cytujemy, pragnął zebrać wszystkie okruchy ocalałych w pamięci wspomnień. W ostatnich latach podsumował twardy swój los: żołnierza i obywatela. Aby więc dziś jak najpełniej dać wyraz wspaniałemu duchowi żołnierskiemu; nadzwyczaj skromnemu, w trudzie i znoju pracowitemu, oddanemu bez granic Najjaśniejszej Rzeczypospolitej - stajemy przy jego postaci w karnym szeregu, w nadziei poznania tajemnic musztry całego życia.
Tomasz Sarnecki, sierpień 2008
| Kliknij, aby powiększyć | ||||
 |
 |
 |
